از اعترافات
دوشنبه, ۲۱ فروردين ۱۴۰۲، ۰۱:۵۴ ق.ظ
عاقبت قسمتی از ما، چه بسا عزیزترینشان، جایی خواهد ماند. گاه معصومیتمان، گاه اشتیاق و گاهی مهرمان. چه بگویم ورتر؟ تهی بودن. از نور خالی شدن. گویی گوشه ای از عدم بر جانم چنگ می زند.
عاقبت قسمتی از ما، چه بسا عزیزترینشان، جایی خواهد ماند. گاه معصومیتمان، گاه اشتیاق و گاهی مهرمان. چه بگویم ورتر؟ تهی بودن. از نور خالی شدن. گویی گوشه ای از عدم بر جانم چنگ می زند.
